Economische groei en vooruitgang is in onze samenleving verheven boven andere menselijke behoeftes. Alles is gericht op het maximale halen uit jezelf. Het begint bij een zo hoog mogelijke opleiding; het onderwijs richt zich op resultaat. Als kinderen niet mee kunnen komen moet er een oorzaak zijn. De zorgsystemen eromheen bewegen in dezelfde maat mee. Ondersteuning, activering, begeleiding: alles om maar te passen binnen het systeem. Het signaal wat hier onbewust wordt afgegeven (aan zowel degenen die niet passen als degenen die het voortreffelijk doen in dit systeem) is dat alles perfect moet zijn en dat alles maakbaar is. Iedereen moet zich goed voelen en het moet goed gaan.
Wat ik zie, zijn veel verliezers in dit denkbeeld: het focust op resultaten en niet op ons gedeelde menszijn. In de eerste plaats zijn we allemaal mens en medemens, we zijn afhankelijk van elkaar. We zijn relationele wezens, die elkaar nodig hebben om de samenleving te laten draaien. De meeste mensen vinden het fijn als ze in het leven op een plek zijn waar ze tot hun recht komen en ze kunnen doen wat bij ze past. Vanaf de geboorte tot de dood brengt dat niet alleen succes voort, maar ook verlies en eindigheid. Het doorleven van tegenslagen maakt de meeste mensen, hoe lastig het ook is, rijkere mensen. Het onderzoeken en toelaten van onze kwetsbare kracht kan het leven de betekenis geven die gemist wordt.
Gedeelde kracht zit in de waarde die we toekennen aan de tegenstrijdige verlangens van ons menszijn. Als het leven tegenzit of als betekenis ontbreekt is er tijd nodig om het leven vollediger te bezien.
“Het is in de wereld ongelijk verdeeld; sommige lieden hebben niets en andere hebben alles. Wanneer men niets heeft, is het mogelijk om meer te krijgen – voor dat soort is het leven eigenlijk een pretje. Maar iemand die alles heeft, is nooit meer blij wanneer hij wat ontvangt. In plaats daarvan moet hij altijd bang zijn dat hij iets verliest, want dat is de enige mogelijkheid die er voor hem overblijft. Zulke stakkerds leiden een kommervol bestaan, gevuld met zorgen en kwalen – en het wordt tijd, dat hun stille strijd eindelijk eens onverbloemd in het daglicht wordt gebracht.” (M. Toonder).
Marten Toonder schetst in het boek ‘bovenbazen’ de keerzijde van alles in het leven te hebben en niks meer te verlangen hebben en de angst voor het verliezen van dat wat er verworven is.
Misschien is kwetsbaarheid voor jou of je omgeving een schrikbeeld en vermijd je het om die reden hulp te vragen. Jammer, gun het jezelf! Ik ontmoet graag je kwetsbaarheid en je kracht. Je leert meer te vertrouwen op innerlijke autoriteit en te kiezen voor wat voor jou zinvol is zonder aan kracht te verliezen.
